Ang Walang Patumanggang Pang-eepal Ni Padre Damaso

Image Source:  njuice.com

Ilang daang taon na ang nakararaan magmula noong dumating ang mga kastila at sinakop ang mga kapuluan ng Pilipinas sa ngalan ng relihiyon. Pag-alis ng mga opisyales ng Espanya sa bansa, nasakop na din tayo ng iba pang nasyon na katulad ng Estados Unidos at ng Hapon. Marami nang nangyari sa ating kasaysayan. Nakapagdeklara na tayo ng ating “kalayaan.” Pero, ang tanong, totoo nga bang tayo’y nakawala na sa impluwensiya ng Espanya?  O kontrolado pa rin ba tayo ng relihiyong kanilang dinala sa ating bansa? Nakalimutan na ba natin ang nakamumuhing impluwensiya ni Padre Damaso at ng mga katulad nito?

Naniniwala ako sa tinatawag na “freedom of religion.”  Sang-ayon ako na ang bawa’t nilalang ay may karapatang mamili sa kung anupamang gusto niyang paniwalaan basta lang hindi natatapakan ang indibidwal na karapatan ng iba sa pagpapasatupad niya sa kaniyang personal na pananampalataya.  At dahil ang bawa’t mamamayan ay may karapatan sa “freedom of religion,” may responsibilidad ang estado na protektahan ito. Upang magawa ito ng estado, kinakailangang maipakita nito na ang pamahalaan ay walang kinikilingang relihiyon—na ang mga batas at panukala ng estado ay hindi nababatay sa anumang pananampalatayang relihiyoso kundi sa praktikal na pagsusuri sa ikabubuti ng sambayanan.

Image Source:  Borderless News and Views

Sa ilang mga pangyayari kamakailan, maliwanag na ang karamihan sa aparatus ng estado ng bansang Pilipinas ay patuloy na nagpapasaklaw sa impluwensiya ng isang partikular na relihiyon—ang relihiyong Katoliko.  Isang halimbawa na dito ang pagsasangguni ng pamahalaan sa Catholic Bishop’s Conference of the Philippines (CBCP) tungkol sa pinagtatalunang R.H. Bill sa senado. Ayon sa isang lathala sa Rappler ni sinulat ni Carmela Fonbuena noong Sept. 4 na pinamagatang Gov't, Church to Draft Compromise R.H. Bill, iniimbitahan daw ng Malacanang ang CBCP upang tumulong sa pagrerebisa ng bill na naturan.

Ang CBCP ay malakas ang pagtutol sa R.H. Bill.  Ang pangunahing dahilan sa pagtutol nito ay batay sa kuwestiyon ng moralidad ayon sa kanilang pananampalataya. Ito ay maliwanag na inihayag ni Jose Palma, Presidente ng naturang organisasyon.  Ayon sa kaniya, ang R.H. Bill daw ay salungat sa mga turo ng Simbahang Katoliko.  Pero sapat na bang dahilan ito para maging basehan sa ating pagpapanday ng mga batas at panukala sa bansa? Dapat din ba silang makialam sa pangangampanya ng mga kandidato ayon sa mga paniniwala ng mga ito? Ayon sa isang report ni Erwin Aguilon ng Radyo Inquirer noong May 15, nananawagan daw ang CBCP na huwag iboto ang mga politikong sumusuporta sa R.H. Bill. Nararapat bang kontrolin ng impluwensiya ng simbahan ang sambayanang Pilipino?  Hindi lahat ng tao sa bansa ay Katoliko at maging ang mga Katoliko mismo ay hindi lahat sumasang-ayon sa posisyong pinaninindigan ni Palma at ng R.H. Bill. Isa sa mga pruweba nito ay ang lantarang pagsuporta sa R.H. Bill ng mga guro na nagtuturo sa mga pamantasang katolikong tulad ng Ateneo at La Salle.

Ang pag-iimbita ng Malacanang sa CBCP sa usaping politikal ay isang maliwang na pagsalungat sa diwa ng “freedom of religion.” Huwag nating hayaang gawin ng estado ito. Kailangan nating maging masigasig sa pagbabantay sa protekisyon ng karapatan ng ating sambayanan.  Huwag nating hayaang masaklaw ng mga pakialamerong katulad ng CBCP at ni Palma ang pagsasagawa ng mga panukala sa bansa. Huwag nating kalilimutan na noong dumating ang mga kastila at sinakop tayo, relihiyon ang isa sa mga ginamit nilang sandata para mapasailalim tayo sa kanilang mga mapanlupig na kamay. Huwag nating hayaan na patuloy na saklawin ng impluwensiya ng relihiyong ito ang mga indibidwal na karapatang pangtao ng ating mga mamamayan. Huwag nating hayaang patuloy na makialam ang mga mae-epal na tulad ni Padre Damaso.